Dredd 3D

Rok produkcji:	2012
Reżyser:	Pete Travis
Scenarzysta:	Alex Garland
Gatunek:	Akcja, Sci-Fi

Do tego filmu podchodziłem z dziwnym uczuciem. Czy to remake? Prawie nigdy nie są udane (np. Planeta Małp). A może to reboot? Te dużo częściej są całkiem dobre (np. filmy o Batmanie Nolana). Słyszałem mnóstwo opinii o pierwszym Sędzi Dreddzie z Sylwestrem Stallone. Np. Nostalgia Critic ma o nim dość kiepski pogląd, a kiedy powiedziałem mojemu tacie, że idę na Dredda, to popatrzył i powiedział: "To jakiś remake tego śmiesznego filmu, gdzie Sylwek biegał w takiej kolorowej zbroi?". Widać więc, że pierwszy Dredd się niezbyt podobał. Dla fanów komiksu jest on bardziej parodią. Nigdy go, co prawda, nie czytałem, więc nie wykażę się w tej materii żadnymi błyskotliwymi porównaniami, aczkolwiek fani mówią, że dopiero w nowym filmie klimat zgadza się z pierwowzorem.

Na początku dostajemy wprowadzenie do historii rodem z Mad Maxa - cała Ziemia jest skażona, ludzie żyją tylko w chronionych enklawach i jedną z takich enklaw jest właśnie ciągnące się od terenów Bostonu po Waszyngton i przeludnione Mega City One. Dredd jest jednym z sędziów - pełni funkcje policjanta, sędziego i kata. Chodzi po ulicach i ludziom popełniającym przestępstwa wymierza sprawiedliwość (z karą śmierci włącznie).

Bilety z automatu

Jego spokojne (o ile można to tak nazwać) życie komplikuje się, gdy dostaje obdarzoną zdolnościami paranormalnymi partnerkę (Thirlby). Po odebraniu komunikatu o trzech zabójstwach na osiedlu The Peach Tree wyruszają na śledztwo. Nie zdają sobie sprawy, że wpadną w pułapkę zastawioną przez złowrogą szefową gangu - Ma-Mę (Headey). Zamknięci w olbrzymim wieżowcu stają się nie łowcą, lecz zwierzyną, na którą się poluje. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej w momencie, w którym rozumieją, że teraz już nie można nikomu ufać.

Film ma swój szczególny charakter. Jest ciemny, ciężki i mroczny, ale też trochę klaustrofobiczny, przez to, że większość scen ma miejsce w jednym budynku. Efekty specjalne są miodnie wykreowane, więc wszystko wydaje się całkiem realne. Scenografowie stworzyli świat ze swoimi szczegółami, architekturą, historią, słowem - świat, który da się zrozumieć. Widać tutaj dążenie do perfekcji - do stworzenia całego uniwersum opartego na tym komiksie. Postać Dredda wykreowana przez Karla Urbana jest komiksowo przerysowana, niezniszczalna, posługuje się półsłówkami i zachowuje tak, jak gdyby jej jedynym zainteresowaniem było wymierzanie prawa, co świetnie wpisuje się w klimat filmu. Dąży do wyznaczonego celu niczym Terminator. Jeśli chodzi o muzykę, to nie można o niej powiedzieć nic złego, aczkolwiek nie zapamiętałem w niej również niczego szczególnego.

Największą siłą tego filmu (i komiksu też) jest to, że pokazuje świat, jakim może kiedyś się stać; pokazuje, do czego prowadzą wojny, chęć posiadania wpływów, ale też przyznawanie zbyt wielu przywilejów niektórym grupom społecznym. Jeżeli ktoś chce oglądać Dredda, który w pięknym stylu wymordowuje setki ludzi, to po seansie powinien być usatysfakcjonowany. To samo dotyczy osób pragnących zobaczyć na dużym ekranie post-apokaliptyczną, całkiem prawdopodobną rzeczywistość.

Aktualizacja (30.11.2012): Ostatnio wyczytałem, że na Comic-Conie nowy Dredd otrzymał bardzo chłodne przyjecie i zupełnie tego nie rozumiem. Przecież jest to świetny i trzymający w napięciu film akcji posiadający swój własny klimat. Może wynika to z niechęci, które nagromadziły się po poprzedniej ekranizacji?

	B	C
Ocena:	-/10	8,4/10